روان درمانی و درمانهای دارویی

این روش درمانی گاهی اوقات بادرمانهای دارویی دیگر همراه می‌شود. بسته به نوع مشکلاتی که مددجو دارد گاهی اوقات درمان های دارویی نسبت به استفاده از رواندرمانی ارجحیت بیشتری پیدا می‌کنند. با این حال بر اساس تحقیقات مشخص شده که حتی در شرایطی که شرایط روانی مددجو ایجاب می کند که درمان دارویی استفاده شود، قرار گرفتن در جلسات رواندرمانی در کنار داروها می تواند اثرات درمانی را دو چندان کند.

انواع روش های روان درمانی

با پیشرفت هایی که در زمینه علم روانشناسی صورت گرفته، رویکردهای متفاوتی در رواندرمانی ایجاد شده که هر کدام بر اساس تئوری مربوط به خود ایجاد شده است. اینکه چه رویکردی برای مددجو باید مورد استفاده قرار گیرد به نوع مشکل او بستگی دارد. بر همین اساس ممکن است درمانگر از روش های انتخابب استفاده کند و در جریان روند درمان از تکنیک‌های درمانی مختلف دیگر نیز بهره ببرد، اما برخی از رایج‌ترین رویکردهای درمانی عبارتند از :

درمان شناختی رفتاری

رفتار درمانی دیالکتیک

درمان های روان پویشی

درمانهای حمایتی

در ادامه به توضیح بیشتر هر کدام از این روش های درمانی خواهیم پرداخت تا شما را با جزئیات آن بیشتر آشنا کنیم.

1. درمان های شناختی رفتاری

درمان شناختی رفتاری بر پایه این دیدگاه که افکار انسان منشأ تمامی احساسات و رفتار ها او می باشد، عمل میکند.

2. رفتار درمانی دیالکتیک

در این روش درمانی که نوع دیگری از درمان شناختی رفتاری است، به فراد کمک می‌کند تا احساسات خود را تنظیم کرده و مدیریت نمایند. این روش درمانی معمولاً برای معالجه افرادی به کار برده می‌شود که مبتلا به افکار خودکشی مزمن هستند و یا دچار اختلال شخصیت مرزی، اعتیاد به غذا و اختلال استرس پس از سانحه هستند، مورد استفاده قرار می گیرد.

3. درمان های روان پویشی

به زبان ساده روان درمانی که تحت تاثیر نظریه روانکاوی قرار دارد، کمک می‌کند تا تجارب اولیه کودکی و الگوهای مخربی که در ناخودآگاه قرار دارند را واکاوی و ترمیم نماید. در این روش درمانگر در طول جلسات درمانی به کاوش ذهن ناخودآگاه فرد می پردازد و سعی می‌کند تا تجارب ناخوشایند دوران کودکی را اصلاح نماید.